Të zgjedhësh përballë një udhëkryqi nuk është kurrë një gjë e thjeshtë, veçanërisht kur na detyron të përballemi me gjithçka që kishim injoruar për shumë kohë. Ndjenjat, emocionet dhe dëshirat ishin aty, në pjesën më të fshehtë prej nesh.
Ndodh çdo herë, ne përballemi me zgjedhje të rëndësishme që mund të ndryshojnë të ardhmen ose tërë jetën tonë dhe ne jemi plotësisht të paralizuar nga frika e bërjes së gabimeve.
Këto janë momentet në të cilat ankthi rritet, ne kemi momente dëshpërimi në të cilat ndihemi të humbur dhe përjetojmë periudha gjatë të cilave vëmë në dyshim gjithçka, madje edhe veten. Megjithatë, ndryshimet, nëse pranohen, mund të bëhen momente magjike dhe të pabesueshme që na lejojnë të rritemi dhe të evoluojmë, edhe nëse lajmet janë gjithmonë kaq të frikshme.
Largimi nga zona e rehatisë, ndryshimi i qyteteve, lamtumira e dashurisë ose, përsëri, ndryshimi i punës dhe jetës. Një udhëkryq ekzistencial para të cilit të gjithë, herët a vonë, do ta gjejmë veten dhe, ndoshta, do të humbasim për shkak të asaj frike të tmerrshme se mos bëjmë gabime.
Po sikur, të paktën për një herë, e lëmë frikën të zhduket? Po sikur t’i lëmë të gjitha ato mure për një moment dhe t’i lëmë ato programe dhe arsyetime, për të ndjekur atë që na thotë zemra? Mbi të gjitha, të kesh guxim do të thotë pikërisht kjo, të mësosh të dëgjosh pëshpëritjet e zemrës.
Kurrë nuk do të ketë një zgjedhje plotësisht të drejtë ose plotësisht të gabuar, sepse çdo ndryshim ka një mijë aspekte, fytyra të pafundme. Dhe ne nuk duhet domosdoshmërisht të identifikohemi me njërën prej tyre, përkundrazi, duhet t’i shohim në fytyrë, një nga një për të zbuluar se sa të mira mund të jenë.
Kur e gjejmë veten në një udhëkryq të rëndësishëm, zgjedhja e të cilit mund të ndryshojë të ardhmen tonë përgjithmonë, gjithçka që duhet të bëjmë është të gjejmë kohë për të dëgjuar veten tonë. Rregullat nuk kanë rëndësi, as ajo që njerëzit presin nga ne, gjëja më e rëndësishme është të përqendrohemi në atë që duam.
Ne i dëgjojmë ndjenjat tona, u japim zë atyre pjesëve tona që i kishim lënë mënjanë për arsyet më të ndryshme. Vetëm duke bërë këtë nuk do ta përjetojmë më zgjedhjen si një dënim, por më shumë si një ndalesë të detyrueshme në rrugën që të çon drejt lumturisë. / meb.al
