Në këtë artikull ju sjellim një nga poezitë më të bukura nga poetja Maya Angelou, “Grua fenomenale”. Autorja trajton bukurinë e saj në këtë poezi. Ka një vetëvlerësim realist, aspak të tepruar, se ajo vlen dhe e konsideron veten një femër të jashtëzakonshme, një grua fenomenale. Është ndër poezitë më frymëzuese për femrat anembanë botës, të cilat ndoshta nuk ndiejnë aq vetëvlerësim sa ta duan veten mjaftueshëm. Shpresojmë që kjo poezi t’ju pëlqejë dhe t’ju nxisë ta doni veten më shumë, pasi çdo femër anembanë botës, ka vlerë dhe është e bukur.
Grua fenomenale
Gratë e bukura sfiliten të gjejnë sekretin e sharmit tim.
Ngaqë s’jam e bukur ndoshta, e as ndonje trup modeleje nuk kam
dhe kur këto ua them atyre
mendojnë se tallem.
Them se –
është në gjatësinë e krahëve,
në përdredhjen e vitheve të mia,
në ritmin e hapave,
në formën e bukur të buzëve…
Jam jashtëzakonisht femër!
Një femër fenomenale
Jam unë.
Kur hyj në një dhomë,
aq qetë sa s’e merrni me mend
dhe një burri i afrohem, –
të gjithë shtangin a bien në gjunjë
dhe sulen drejt meje –
Një koshere e gëzueshme bletësh.
Them se –
është prej zjarrit që më digjet në sy
dhe vezullimit të bardhë të dhëmbëve,
lëkundja e belit ndoshta
dhe hareja e këmbëve.
Oh, jam jashtëzakonisht femër
Një femër fenomenale
Kjo jam unë.
Vetë burrat, sa herë janë habitur
Ç’gjë i tërheq drejt meje…
Përpiqen kaq shumë,
por s’munden t’i afrohen dot
të fshehtës sime.
Edhe kur vetë ua rrefej
prapë s’dinë ta prekin…
Them vjen
prej harkut të thellë të shpinës,
nga dielli i buzëqeshjes sime,
përhedhja e gjoksit, a ndoshta,
nga hijeshia e stilit
Oh, jam kaq e jashtëzakonshme
Një femër e mrekullueshme
Jam unë.
Tani e kuptoni,
se përse nuk kam nevojë të tund kokën,
të klith a të lëviz më kot,
a të flas me zë të lartë.
Nëse shihni që përmes kaloj
me krenari të thellë… Shijomëni!
Ju thashë, pra –
është në kërcitjen e takave të mia,
valëzimin e flokut,
në cipën e shndritshme të dorës,
në etjen për njeriun –
Sepse jam e jashtëzakonshme,
Grua fenomenale –
Kjo jam unë.
