Lëtra që do të lexoni më poshtë, e hartuar në formë vargjesh, është shkruar nga Alessio Vicenzotto, bashkëshorti i menaxheres së bankës qendrore italiane, Elisa Girotto, e cila vdiq nga kanceri i tmerrshëm i gjirit.
“Nuk mund të zgjohem më me ty.
Nuk mund të ha më drekë me ty.
Nuk mund të ha më darkë me ty.
Nuk mund të fle më me ty.
Nuk mund të qesh më me ty.
Nuk mund të qaj më me ty.
Nuk mund të luaj më me ty.
Nuk mund të luftoj më me ty.
Nuk mund të bëj më paqe me ty.
Nuk mund të këndoj më me ty.
Nuk mund të eci më me ty.
Nuk mund të dolli më me ty.
Nuk mund të udhëtoj më me ty.
Nuk mund ta dëgjoj më ardhjen e trenit me ty.
Nuk mund të bëj më plane me ty.
Unë nuk mund të ëndërroj më për ne të dy.
Unë nuk mund ta dekoroj më pemën e Krishtlindjes me ty.
Unë nuk mund të rritem më me ty pranë.
Nuk mund ta rris më Anën me ty.
Nuk mundem të të përkëdhelë dot më.
Nuk mund të të prek më.
Nuk mund të të ledhatoj më.
Nuk mund të të puth më.
Nuk të mbaj dot më në krahë.
Nuk mund të të përqafoj më.
Nuk mund të flas më me ty.
Nuk mund të të dëgjoj më.
Nuk mund të të jap më tulipanë për ditëlindje.
Nuk mund të të shikoj më në sy.
Nuk mund të ta mbaj më dorën të shtrënguar.
Nuk mund të të puth më duke të thënë: “Natën e mirë”.
Nuk mund të të them më “Shihemi më vonë”.
Nuk mund të të them më: “Të dua”.
Nuk mund të them më: “Më fal”.
Nuk mund të them më: “Faleminderit”.
Nuk mund të të them më: “Eja tani Eli, do t’ia dalim bashkë”.
Por unë ende mundem të të dua.
Së bashku
Përgjithmonë”.
