Të ballafaquar me një ekzistencë që shpesh kërkon përballje me ngjarje të pakëndshme dhe të dhimbshme, njeriu ishte në gjendje të zhvillonte një armë psikologjike me fuqi të spikatur: elasticitetin, ose aftësinë vetëshëruese. Resilienca tregon një seri komplekse mekanizmash që mendja njerëzore mund të vendosë me qëllim që të lejojë një jetë të qetë dhe të lumtur, edhe pas traumës ose një ngjarjeje që në përgjithësi ka një pasojë të rëndë.
Pengesat pastaj metabolizohen falë elasticitetit si një mundësi për t’u rrokur, duke shmangur gjendje shpirtërore si pikëllimi ose depresioni më i rëndë. Megjithatë, pavarësisht se është karakteristikë e lindur në çdo person, aftësia për të përballuar në këtë mënyrë anët negative të jetës mund të jetë pak a shumë e pranishme në varësi të personalitetit dhe gjithashtu mund të ndryshojë gjatë rrjedhës së jetës, meqë faktorë të ndryshëm ndikojnë. Pra, çfarë mund ta dobësojnë dhe forcojnë këtë aftësi?
Faktorët e parë që vënë në rrezik efikasitetin e elasticitetit janë çrregullimet psikologjike, prandaj patologjitë siç janë mungesat e caktuara të vëmendjes apo abuzimet, efekti i të cilave është ende i rrënjosur në psikikë kërkojnë ndërhyrje për të zvogëluar efektet e tyre në minimum. Më pak intensive, por sërish të denjë për vëmendje, janë disa tipare psikologjike të pranishme në një pjesë të madhe të popullsisë: privatësia e tepërt dhe vetëbesimi i ulët në të vërtetë kanë rezultuar të jenë shumë më tepër sesa veçori të karakterit, ato janë frena reale për lumturinë.
Nga ana tjetër, është logjike që karakteristika të tilla si vetëbesimi dhe hapja ndaj të tjerëve ndihmojnë në zhvillimin e rezistencës ndaj pengesave. Një tjetër faktor i papritur është pozicioni që personi ka brenda bërthamës familjare dhe marrëdhënia e tij me të. I parëlinduri në të vërtetë është zbuluar se ka përfituar nga radha e lindjes, por në përgjithësi kujdesi dhe vëmendja që nga fëmijëria përbëjnë bazën solide për zhvillimin e një individi që mund të lidhet më mirë me zhgënjimet e veta.
Por, duke marrë parasysh rastësinë me të cilën faktorët e renditur deri më tani kombinohen me njëri-tjetrin, a është e nevojshme të mendoni se elasticiteti është një karakteristikë e rastësishme dhe e pandryshueshme?
Natyrisht jo! Ndikimi i faktorëve individualë është i mundur për të ndryshuar aftësinë e rimëkëmbjes. Marrja e një rruge që shpie drejt një perspektive më optimiste për jetën dhe besimi më i madh në të është thelbësor.
Kjo rrugë mund të përfundojë në sajë të një specialisti, por gjithashtu thjesht duke mësuar të qeshësh më shumë dhe të gëzosh më shumë jetën
